Нацыянальны Канвент

Канвент засяроджваў у сабе ўлады выканаўчую і заканадаўчую, збольшага і судовую; за час яго існавання ўлада яго не была абмежаваная ніякім законам і ён кіраваў дзяржавай, як абсалютны манарх. Выканаўчая ўлада знаходзілася ў руках камітэтаў (лікам да 15), з якіх асаблівае значэнне набылі камітэты грамадскага выратавання (Comité du salut public) і грамадскай бяспекі (Comité de la sûreté générale). Першы, які складаўся спачатку з 9, затым з 12 членаў, выбіраўся на месяц, арганізаваны быў з мэтай садзейнічаць абароне рэспублікі мерамі надзвычайнымі і не церпяць адкладу; другі, таксама складаўся з 12 членаў і абнаўляўся кожныя 3 месяцы, меў права аддаваць рэвалюцыйнаму суду. Дэкрэт 21 сакавіка 1793 аддаваў ў поўнае распараджэнне камітэта грамадскага выратавання мясцовыя камітэты нагляду і нацыянальных агентаў ці камісараў канвента, а апошнія фактычна мелі ў сваіх руках муніцыпальныя і департаменцкія ўлады і распараджаліся рэвалюцыйнай арміяй і рэвалюцыйнымі трыбуналам, якія дзейнічалі без усялякіх гарантый для падсудных. Іншы дэкрэт, 10 сакавіка 1794 г., прама падпарадкаваў ўсё кіраванне камітэту грамадскага выратавання, а паводле дэкрэта 12 жэрміналя II г. (1 красавіка 1794 г.) ва ўладу камітэта былі аддадзены і 12 камісій, якія замянілі сабой міністэрствы.